Ognioodporność jest jedną z podstawowych właściwości fizycznych wyrobów budowlanych, także i tych przeznaczonych do murowania przegród zewnętrznych czy wewnętrznych. Wszystkie wyroby, które produkowane i sprzedawane są na terenie Polski oraz Unii Europejskiej są klasyfikowane według normy PN-EN 13501-1. Norma określa siedem podstawowych klas reakcji na ogień tzw. Euroklas. Jakie one są i co właściwie oznaczają?
7 klas reakcji na ogień
Materiał murowy może być przypisany do jednej z siedmiu podstawowych klas reakcji na ogień, kasy oznaczają jaką podatnością na zapalenie charakteryzuje się wyrób. Najbezpieczniejsza jest klasa A1 oznaczająca elementy całkowicie niepalne, na kolejnych miejscach są klasy A2 i B. Wyroby, które znajdują się w klasach C, D, E oraz F wykazują coraz większą podatność na zapalenie a tym samym coraz mniejszą ognioodporność.
Przy klasie podstawowej może pojawić się też oznaczenie „s” dotyczące dymu, który może wytwarzać materiał poddany działaniu wysokiej temperatury i ognia. Wyroby z oznaczeniem s1, to elementy niemalże niegenerujące zadymienia, s2 to stopień pośredni, natomiast s3 to oznaczenie dla produktów generujących intensywne zadymienie.
Kolejnym oznaczeniem przy klasie podstawowej może być litera „d” oznaczająca wytwarzanie płonących kropli lub odpadów, przez palący się wyrób. Oznaczenie d0 to brak płonących kropli, d1 to stopień pośredni, natomiast oznaczenie d2 otrzyma wyrób wytwarzający wiele płonących kropli w sytuacji wystąpienia pożaru.
Czas jako miara odporności ogniowej
To co warto podkreślić, to fakt, że klasa reakcji na ogień jest cechą charakterystyczną produktu. Zupełnie inną klasyfikacją jest klasyfikacja ognioodporności przegród. Dla przegrody w zależności od jej rodzaju określane jest czasowe zachowanie podstawowych kryteriów REI lub EI – nośność ogniowa – R, szczelność ogniowa – E oraz izolacyjność ogniowa – I. Przykładowo: przegroda odpowiadająca odporności ogniowej REI 120 zachowuje nośność ogniową, szczelność i izolacyjność ogniową przez 120 minut.